Kendini Tanımak
Kendimizi çok iyi tanıdığımızı ve nasıl yaşamamız gerektiğini bildiğimizi düşünüyoruz, hayatımızın büyük bir döneminde. Peki ‘gereklilik’ adı altında kendimizi maruz bıraktıklarımız gerçekten de kendimize ait kişilikleri arzuladığı seçimlerden mi oluşuyor?
Genellikle kendi arzularımıza sırtımızı döndüğümüz yaşamımızda kendi benliğimiz yerine toplumun bize biçtiği kıyafetleri giyiyoruz. Üstelik hiç durup kendimiz hakkında düşünmediğimiz bir koşuşturmanın içinde yaşadığımız için üzerimize oturup oturmadığına bile bakmıyoruz. Bize layık görülen ve üzerimize bırakılan kişilikler kimi zaman bol geldiği için içinde kayboluyor, kimi zamansa onların darlığı içinde kendimizi sıkışmış ve nefes almaya çabalarken buluyoruz.
Fakat buna rağmen bazı bireyler, toplum tarafından üzerlerine biçilen kişilik kıyafetlerini çıkarmaktan çekiniyor, hatta korkuyor. Kimi insanlar toplumun verdiği kişilik kıyafetinin bir söküğünden kendine ait bir kişilik parçası çıkacak olsa bunu kusurdan sayıyor ve başlıyor yama yaparak kendini örtmeye. Oysa üzerimize oturmayan ve parçamız olarak benimseyemediğimiz tüm bu emanetler bizi mutsuz etmiyor mu?
Kimileri aynaya hiç dönmeden ve üzerindeki kişiliğin kendisi mi yoksa toplum tarafından mı ilmek ilmek işlendiğine bakamadan tüketiyor yaşamını. Durup düşünmeden ya da kendi özüne hiç dönmeden yaşamak bir yanılsamadan ibaret. Kişinin kendi kimliğini bulmak için başkalarının ona giydirdiği, benliğine tam oturmayan tüm kimliklerden soyunması ve arınması gerekiyor. Kendi rengimizi bulmak için tüm korkularımıza rağmen önce çırılçıplak kalmak gerekiyor.
Sonrasında içsel yolculuğumuzda keşfettiğimiz her bir renk ve desenle, tamamen bize ait olan özelliklerle tanıyoruz ruhumuzu. Bazen kendimizde bulduğumuz aşkın kırmızısına hayran kalıyor, bazen sahip olduğumuzu keşfettiğimiz öfkesinin siyahından hiç hoşlanmıyoruz. Fakat bu hiç bitmeyen yolculukta kendimizi anlamaya ve değer vermeye başlıyoruz.
Hepimiz yaşadığımız toplumda bütünün bir parçasıyız. Fakat bütün olmadan bireyin olamayacağının farkında olduğumuz kadar, birey olmadan bir bütün olmayacağının da farkında olmalıyız. Bu farkındalık da bizi bütünü oluşturan her bireyin kendi özü ve varoluşsal amaçları olduğu gerçeğine sürüklüyor bizi.
Her birimiz bir diğerinden farklı arzulara, hedeflere ve varoluşsal amaçlara sahibiz. Kişisel düzeyde birbirimizden farklı olduğumuz bilincine sahipsek önce kendimizi keşfetme ve tanıma sürecine girmeliyiz
KENDİNİ KEŞFETMEK DENİLEN YOL
Kendini tanımak içsel bir süreçtir. Bu süreçte kişi kendi iç dünyasına döner, duygularını düzenler, hislerini fark eder ve kendi düşünceleriyle meşgul olabilmeyi başarır. Kendini keşfetme süreci aslında bir ağaç büyütmeye benzer. Önce kişilik tohumlarımızı eker, sonra her bir farkındalık damlasıyla onu büyütürüz. Kimi zaman hiç hoşumuza gitmeyecek keşifler yapar, bir fırtınanın dallarımızı kırmasını üzülerek izleriz. Fakat her fırtına gibi bu fırtına da sona erdiğinde, aslında bir fırtınada sökülmeden orada dimdik durabilmenin bile tamamen kendimize ait ve özel bir başarı olduğunu fark ederiz.
Kendi tanıma yolculuğunda yolumuz kimi zaman güller, kimi zamansa adım atmayı zorlaştıran çalılıklarla bezeli olabilir. Bu uzun yolculukta kişi bazen gözyaşı döker, bazen rahatsız olur ve durmak ister, bazense kendini bir bulut gibi hafif ve özgür hisseder. Sürekli bir değiştiğim ve gelişimin içinde olduğumuzdan kendini keşfetme denilen yol asla bitmeyecek bir yol olabilir. Fakat ilk adımı atmak bile çok değerlidir çünkü kişi yol esnasında her geçen gün kendini keşfedecek ve kendi özünle tanışmanın heyecanını yaşayacaktır.
Kendini tanıma serüveninde bireyler kendi duygularını, ilgi alanlarını, ihtiyaçlarını, değer yargılarını, hedeflerini ve tercihlerini tanımaya ek olarak kendi sınırlılıklarını da keşfeder. Bu keşiflerin her biri öz bilincin oluşmasında destekleyici unsurlardır.
KENDİNİ TANIMAK VE İLİŞKİLER ÜZERİNDEKİ ETKİSİ
Kişi; yeteneklerini, ilgi alanlarını, kendi heyecanlarını ve değer yargılarını fark etmeye başladıkça kendini tanımaya da başlar. Kendini tanımak ve anlamak şüphesiz ki başkalarını da anlayabilmenin anahtarıdır. Duygu ve düşünce süreçlerinin farkındalığına sahip olan bireyler, ikili ilişkilerinde kurdukları iletişimler de daha başarılıdır. Bu bağlamda, kendinin farkında olan ve kendi kimliğini sahiplenme cesareti gösteren bireylerin ilişkilerinin olumlu yönde değiştiğini söylemek mümkün.
Kendi kimliğini keşfetmek için özüne yolculuk yapan bireyler bu süreçte kendi içsel dünyasıyla temas halindedir. Kendini tanıyan birey, iç dünyasının farkında olduğu kadar dış dünyanın da farkına varmaya başlar. Böylece hem kendisinin dış dünyayı nasıl etkilediğini hem de dış dünyanın kendini nasıl etkilediğini görür. Doğan Cüceloğlu’nun (1998) anlatımıyla insanlarla iletişim kurarken karşılıklı konuşmalar içerisinde birbirlerini doğru anlayıp anlamadıklarını öğrenmek için o kişilerin kendilerini ne kadar doğru ifade edebildiklerini belirlemek gerekir. Kişinin kendini ve davranışlarının altındaki nedenleri anlaması diğer insanları anlamasını da kolaylaştırır.
Kendi içsel yolculuğunuzda en iyi rehber sizsiniz. Kendini tanıma yolculuğu, bireyin kendini bilmesinden geçer. Hayatınız boyunca kendinize değer vermeyi ve koşmak yerine durup önce içinize dönmeyi eksik etmeyin.
Yazan : Gizem Bozdağ
Kaynak
Cüceloğlu, D. (1998). Yeniden insan insana.
TEKKE, M., & ÇOŞKUN, M. (2019). KENDİNİ TANIMA, KENDİNİ GERÇEKLEŞTİRME, KENDİNİ AŞMIŞLIK, POTANSİYELİN TAM KULLANAN Kisi: KİŞİLERARASI İLETİŞİM. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 774-781. https://doi.org/10.17755/esosder.454355
Shoemaker, S. (1963) Self-knowledge and self-ıdentity. Ithaca: Cornell University Press
Skowron, E. A. ve Dendy, A. K. (2004). Differentiation of self and attachment in adulthood: Relational correlates of effortful control. Contemporary family therapy, 26(3), 337- 357.
Psikomental Danışmanlık Merkezimizi daha yakından tanımak için sosyal medya hesaplarımızı 
ve danışan yorumlarımızı inceleyebilirsiniz.
Randevu oluşturmak ve bilgi almak isterseniz merkezimizle iletişim kurabilirsiniz.
